Cargando...

Negra sombra

Cuando pienso que te fuiste,
negra sombra que me asombras,
al pie de mi cabecera,
tornas haciéndome mofa.
 
Si imagino que te has ido,
en el mismo sol te asomas,
y eres la estrella que brilla
y eres el viento que sopla.
 
Si cantan, tú eres quien canta;
si lloran, tú eres quien llora;
y eres murmullo del río
y eres la noche y la aurora.
 
En todo estás y eres todo
para mí, en mí misma moras,
ni me abandonarás nunca,
sombra que siempre me asombras.

(Versión original en gallego)

Cando penso que te fuches,
negra sombra que me asombras,
ó pé dos meus cabezales
tornas facéndome mofa.

Cando maxino que es ida,
no mesmo sol te me amostras,
i eres a estrela que brila,
i eres o vento que zoa.

Si cantan, es ti que cantas,
si choran, es ti que choras,
i es o marmurio do río
i es a noite i es a aurora.

En todo estás e ti es todo,
pra min i en min mesma moras,
nin me abandonarás nunca,
sombra que sempre me asombras.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Este poema, "Negra Sombra", se convirtió en una de las más emblemáticas canciones de la música gallega, debido a que el músico Xoán Montés Capón (lugo 1840-1899), unió estas letras con un alalá recogido en A Cruz do Inicio.

Fue presentado por primera en el Gran Teatro de La Habana en 1892.

Se considera uno de los cantos más hermosos y elementales de Galicia, y sus letras se funden con un trazo melódico de modo que ya no se conciben separadamente.

#EscritoresEspañoles

Preferido o celebrado por...
Otras obras de Rosalía de Castro...



Top