Chargement...

Soledad

Dejé LA SOLEDAD DE MI ALMA                                                  
trepada en el alto copo de un árbol cualquiera                                            
encontrado en el camino...                                                                        
...Ando con sigilo                                                                                        
cuando baja pronta a recordar que existo.
 
Pero no podría ahora aporrear mi vida                                          
como aquellas veces que mi corazón se hundía                          
hasta hacerse polvo, HASTA HACERSE NADA,                                                        
pues le gana el viento, su fresco sonido,                                            
su caricia alegre que anima las penas...
 
Como los amigos que caminan cerca reafirmando mi alma...
cuando me distraigo,                                                                    
cuando lágrimas asoman en mis ojos,                                        
cuando me equivoco y en el laberinto de mis dolores                                
creo ya perderme...                                                                                    
CUANDO EN EL INFIERNO DE UN VAGO RECUERDO
ANUNCIO MI MUERTE, dejé mi tristeza montada en el árbol más alto,
donde no llega el viento...

Préféré par...
Autres oeuvres par Angela Garcia...



Top