voy desgranando mi alma quitando las escamas que recubren mi cuerpo abriendo las heridas que ya creía curadas
Te atisbo inútilmente me veo muy perdido siento que estas pero te has ido
Nel corral de la escuela saltó’l mozu, p’agarra unos huevos y un cachu pan de la cocina. Tenía’l hambre prendía
las hojas muertas son como mis recuerdos no se recogen
Tierra de moros Tus campos infinitos sol y chicharras
Esta suerte de olvido que hace que todo fluya deprisa que hace que sin quererlo todo se escape de mis manos
Todavía recuerdo el silencio entre nosotros. Ese que no pesaba, pero decía tanto.
once de Abril en plena primavera nacen las flores
¡Ay Cristu Benditu, del Guiju Sa… T’esclavu e rezos, de ruecas y can… qu’en l’ermita vieja, nel alto del… nos mires col alma, tan quietu y t… Cun ojos de pena, cun cara morena,
Ti aspettavo con entusiasmo al solito tavolo, in fondo, nell’angolo più accoglie… il nostro angolo, guardando con desiderio infantile
Nada pesa, todo cae sin caer. El mundo es un pliegue en la piel de algo que nunca estuvo.
tal vez ayer no supe, no quise... ...o no pude
Antes de irse el verde de las hojas se torna ocre
lejana en mi memoria te presentas apenas un recuerdo una sonrisa, una mirada un cierto atisbo de luz
Nel cuore di questa densa nebbia che cela sentimenti contraddittori… che oscura la mia mente, che mi allontana da me stesso, non ho tempo per pensare,