POEMARIO: AMORES IMPOSIBLES
los besos en el alba los silencios fundidos con la luz de la mañana los abrazos eternos el placer de abrazarte cada noche
El ojo que todo ve se ciega en su certeza. Una puerta cerrada es solo un eco que olvida que abrir es un gesto inverso.
No imaginavba ni de lejos tus ojos, tu cara y tu mirada no te esperaba
Apenas me conformo con revisar tus fotos recordar tu mirada y aferrarme a tu ausencia Apenas te recuerdo
es la poesia sentimiento manchado de tinta negra?
el sol de mayo renacen ilusiones trinos y flores miras al cielo abril es primavera
Veníu de Plasencia, repeinao, con la mirada empiná y el andá de… bajó del carru de caballis flama, pisandu las chinas como si juésen… Traji juelga en la cara y la boca…
È passato molto tempo, ho dimenticato cosa sei stato, cosa sei per me. La routine ha seppellito i nostri… il mio sguardo trova ancora il tuo…
Tus ojos ventanas infinitas que abren tu alma a mi vida
Apenas brilla tu luz en mi recuerdo sigue encendida
Non so nulla di te non ne ho bisogno, ti conosco nel silenzio, nelle parole che mai ci siamo detti.
El silencio pesa más que todo lo que no dijimos. Es como un pacto secreto, del que ni tú ni yo queremos ser parte.
Il tempo si dissolve come nebbia in un istante, i tuoi occhi, il tuo sguardo seren… le tue parole che affondano nel cu… mi fanno tremare,
A veces, cuando llegás con ese pas… pero los ojos atentos, te veo. No por lo que sos, sino por lo que intentás disimular…
appena un sospiro, un chiudere dei miei occhi per trovare i tuoi, un abbraccio, un “Ciao, come stai!”